[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Małgorzata Kłos Lublin, dn. 04. czerwca 2011r. LSCDN Kurs kwalifikacyjny - sztuka
Auguste Renoir - Huśtawka Obraz Auguste Renoir – Huśtawka powstał w Paryżu w 1876, w nurcie impresjonistycznym. Olej na płótnie, kompozycja pionowa, otwarta, asymetryczna. Scena rodzajowa. Obraz przedstawia troje ludzi na pierwszym planie, dziecko, dziewczynę i mężczyznę stojących przy huśtawce w cieniu drzewa. W tle widać grupę kobiet. To przedstawienie mieszczańskiego popołudnia, fragmentu XIX wiecznej rzeczywistości. Dla artysty była ważna gra światła i analiza barwy nie jakieś szczególne przesłanie.
Dominantą obrazu jest górująca postać kobieca przy huśtawce po prawej stronie obrazu, biel jej sukni, pewna odległość dzieląca ją od grupy ludzi po lewej stronie obrazu, podkreślona dodatkowo odgięciem w prawo po lekkim skosie, wyróżnia ją z całości. Dominantę równoważy zwarta grupa po lewej stronie obrazu - dwóch mężczyzn i dziecko. W obrazie ogólnie możemy wyróżnić dwa plany bliższy - dobrze oświetlony, który stanowi opisana czwórka ludzi i dalszy - w strefie cienia, w którym odnajdujemy drugą grupę ludzi.
Renoir zbudował obraz z zestawienia kontrastowych, barwnych, zróżnicowanych kształtem i wielkością plam barwnych. Obraz buduje umiejętna gra świateł i cieni. Światło, które igra tysiącem różnych dotknięć pędzla, na białej sukni wyciąga z niej cały wachlarz różnych barw od żółcieni, przez róż do fioletu. Na pierwszym planie silne kontrasty jasnych i ciemnych barw wysuwają tą przestrzeń do przodu, tło dla niej stanowi zdecydowanie mniej kontrastowa i słabo oświetlona głębia obrazu. Dzięki takiemu zabiegowi Renoir stworzył doskonałą iluzję przestrzeni.
Kadr w sposób charakterystyczny dla malarstwa impresjonistycznego wygląda na dość przypadkowy, przywodzący na myśl fotografię. Bohaterką obrazu jest młoda kobieta, która zadumała się na chwilę chwyciwszy sznury huśtawki. Może będzie za chwilę śmiać się, wzlatywać w górę i opadać w dół... Teraz stoi mocno nogami na ziemi, deseczka huśtawki jest pusta. Gdy nasza młoda dama nie może się zdecydować na zabawę, z boku huśtawce przygląda się mała dziewczynka, która potrafiłaby zrobić właściwy użytek ze sprzętu ogrodowego. W stronę huśtawki patrzy także mężczyzna, odwrócony do nas plecami, ale jego zainteresowanie budzi raczej rudowłosa, niezdecydowana panna. Drugi z towarzyszących kobiecie mężczyzn jako jedyny patrzy wprost na nas, ale się nie uśmiecha. Może to upał daje mu się we znaki, słomkowy kapelusz na niewiele się zdaje. Jest tak gorąco, że nawet huśtać się nie chce... Pewnie dlatego grupka ludzi, widoczna w tle, ukryła się w cieniu drzew.
Renoir był przypisywany do grupy francuskich impresjonistów, uważany za jednego z twórców tego nurtu. Sam jednak tak się nie określał. Był indywidualistą i miał odmienny sposób patrzenia na sztukę. Był malarzem czynnym, uważał, że sztukę trzeba uprawiać nie dyskutować o niej. Z obrazu można odczytać główny nacisk artysty na jego indywidualną, charakterystyczną paletę barw. Inspirowały go palety barw artystów rokokowych, jak Watteau czy Fragonard, z których twórczością zetknął się w młodości, gdy kopiował ich prace w fabryce porcelany. Renoir szanował tradycję, co różniło go od innych impresjonistów. Poprzez laboratoryjne podejście do mieszania barw realizował swoje założenie, że rzeczywistość można pokazać poprzez barwy dopełniające. To dlatego jego prace są świeże i bardzo dopracowane jeśli chodzi o dobór kolorów. "Huśtawka" i "Akt w słońcu" uważane są za jego najlepsze dzieła, oba powstały w podobnym czasie.
[ Pobierz całość w formacie PDF ] |
Podobne
|